Desde que teño memoria, a cociña foi o centro da miña vida. Non só como espazo físico, senón como lugar emocional. Unha cociña onde se compartían secretos, recetas, risas, aromas, e onde o tempo parecía detenerse para dar paso a algo máis profundo: a conexión humana a través da comida.
Mi historia comienza mucho antes de que yo cogiera por primera vez una cuchara. Mi bisabuela regentaba un mesón na Coruña nos anos 40, cando ser muller e empresa era unha hazaña en si mesma. Mi abuela, coas súas mans sabias e a súa intuición innata, converteu a cociña nunha extensión da súa alma. Y mi madre, gran cocinera y mi mentora, me enseñó no solo a cocinar, sino a sentir lo que hay detrás de cada plato.
O meu abuelo fundou unha cervecería e un restaurante familiar, onde o meu padre era xerente. Yo crecí allí, correteando entre mesas, oliendo caldos a fuego lento, viendo pasteles subir no horno, y observando con fascinación al cocinero Jorge, con quien comparto nombre y muchos de mis primeros aprendizajes.
Entre harina, pescado fresco e fogones encendidos, descubrí que cociñar era moito máis que preparar comida: era cuidar, celebrar, recordar. Era poñer o alma en algo efímero e converterlo en eterno a través do sabor.
Despois de máis de 12 anos de trayectoria profesional en diferentes cociñas, voltou á orixe cunha mirada propia. A miña cociña é un homenaje a todo o que vivir, a quen me ensinaron, e aos produtos que falan por si mesmos.
Tradición e contemporaneidade, respeto polo produto, técnica, estética e emoción.
Hoy, a través do meu proxecto Tomé Chef busco non só alimentar, sino emocionar. Crear experiencias memorables que honren mi historia y la conviertan en parte da tuya.
Porque cociñar non é só dar de comer, é contar unha historia, e a miña miña comeza nunha cociña familiar e continúa en cada mesa que tengo o privilexio de vestir.
